بیایید این یادداشت را با مرور چند دادۀ خیلی مهم دربارۀ تفکر خودکشی و اقدام به خودکشی شروع کنیم:
- بیشتر افرادی که تفکر خودکشی دارند یا اقدام به خودکشی می‌کنند تمایلی به کمک گرفتن ندارند.
- در بحران‌های شدید عاطفی، شاید نتوانیم به راهکار درستی فکر کنیم. بسیاری از افراد دلیلی نمی‌بینند که صرف داشتن افکار خودکشی از کسی درخواست کمک کنند.
- هر ساله هزاران نفر در دنیا جان خود را با خودکشی از دست می‌دهند چون فکر می‌کردند اتاق درمان یا مراکز روان درمانی نمی‌تواند به حل مشکلاتشان کمکی کند
چه عواملی مانع از کمک گرفتن می‌شوند؟
در پژوهشی، کونراد مایکل روانپزشک و رواندرمانگر و استاد دانشگاه برن سوئیس، از افرادی که یک سال از اقدام به خودکشی آنها می‌گذرد، پرسیده که چه کسی ممکن بود بتواند مانع اقدام آنها به خودکشی شود. 52 درصد از افراد پاسخ داده‌اند که هیچ‌کس، 21 درصد اعضای خانواده یا دوستان خود را نام برده‌اند و تنها 10 درصد از افراد به روانشناس، روان درمانگر یا مشاور اشاره کرده‌اند. 50 درصد گفته‌اند که نمی‌توانستد هیچ کمکی را بپذیرند. تحلیل دکتر کونراد مایکل از این داده‌ها این است که افرادی که تمایل به خودکشی دارند، خودکشی را بخشی از خودشان و منطبق با هویت و باورهای شخصی‌شان می‌بینند و به همین دلیل نیازی به درمان احساس نمی‌کنند.
یکی دیگر از دلایلی که مانع کمک گرفتن افراد می‌شود احساس شرم است. شرم از اشتباهات گذشته، شرم از اتفاقاتی که رخ داده، شرم از شکل ظاهری و شرم دربا هر آنچه که هستیم.
خیلی اوقات افراد نمی‌دانند که برای داشتن چنین بحران‌های احساسی می‌توانند کمک بگیرند. مطمئن نیستند که رواندرمانگر فرد درستی برای مراجعه است یا نه و برخی نیز از مصرف دارو یا بستری شدن هراس دارند.
بیشتر افرادی که تفکر خودکشی دارند واقعاً نمی‌خواهند به زندگی خود پایان دهند بلکه می‌خواهند به رنجی که می‌کشند خاتمه دهند
در بخش‌های اورژانس و کلینیک‌های روان درمانی، هنوز هم بسیاری بر این باورند که خودکشی فقط زمانی اتفاق می‌افتد که فردی دچار اختلال روانی باشد یا خیلی قبل‌تر ریسک فاکتورهای مهم اقدام به خودکشی را از خود نشان داده باشد. اما بررسی دقیق‌تر موردهای خودکشی این باور متخصصان را تأیید نمی‌کند. در اکثر موارد فردی که اقدام به خودکشی می‌کند در اثر احساس واماندگی و نبود راه‌حل، خودش را در بن‌بستی تصور می‌کند که باعث ایجاد افکار خودکشی در او می‌شوند. پس درک اهمیت کمک خواستن برای این افراد بسیار ضروری است.
شناخت افکار خودکشی و راه مقابله با آنها
در مواجهه با فشار و ناراحتی یا هر احساس بدی که موجب شکل‌گیری تفکر خودکشی می‌شود، باید ابتدا این ناراحتی‌ها را به عنوان یک واکنش طبیعی و قابل درک به مشکلات و تجربیات سخت زندگی به رسمیت بشناسیم. این شناخت به ما کمک می‌کند که درک بهتری از شرایط‌مان داشته باشم و بتوانیم راهکار و برخورد مناسب‌تری را پیدا کنیم.
یکی دیگر از تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بیشتر افرادی که تفکر خودکشی دارند واقعاً نمی‌خواهند به زندگی خود پایان دهند بلکه می‌خواهند به رنجی که می‌کشند خاتمه دهند.
و تنها خود این فرد است که از داستانی که چنین رنجی را برایش به وجود آورده آگاه است. اما به اشتراک گذاشتن این داستان با روانشناس، روان درمانگر یا اورژانس اجتماعی و کمک خواستن از آنها می‌تواند به کاهش رنج آن کمک کند.
در نهایت، همیشه به خاطر داشته باشید که غم و رنج احساساتی طبیعی هستند که ما می‌توانیم بر آنها غلبه کنیم. اما خارج شدن از بن‌بست فکری نیاز به گفتگو دارد. گفتگو با یک فرد معتمد کلید حل این مشکلات است.
اجازه ندهید یک مشکل گذرا زندگی پر ارزش تان را از شما بگیرد.
کمک بگیرید.
راه‌های ارتباطی با دکتر مهدی علی محمدی
راه‌های ارتباطی با مرکز روانشناسی و مشاوره دیگرگون
اورژانس اجتماعی 123
خط 4030
و
شمارۀ 1570 فقط برای دانش‌آموزان